Waar de wereld van Declipse tot leven komt

Tag: NaNoWriMo (Pagina 1 van 2)

Meedoen: nog wel een goed idee?

Ik heb het in de afgelopen twaalf maanden herhaaldelijk laten vallen: NaNoWriMo. Ik heb meegedaan, mezelf uit de naad gewerkt, en meerdere keren gewonnen. Voor een groot deel van 2024 leek het bijna onontkomelijk dat ik dit jaar weer zou meedoen.

Toch is dat misschien niet zo slim meer. Het echte leven zit in de weg, immers. Nog niet al te lang geleden had ik het nog over mijn eigen worsteling met writer’s block. Ik probeer nog steeds een Hemingway Draft op tafel te krijgen. Sociale verplichtingen komen ook nog wel eens om de hoek kijken…

En dan zijn er nog de dingen die andere mensen doen.

Meedoen is leuk, maar wel veel werk!

Controversie in het meedoen?

Het begon met een video van Daniel Greene, een booktuber, over NaNoWriMo. Hij belichtte een recente statement van de organisatie achter het evenement, waarin de schrijver een voor mij gevoelig onderwerp besprak.

Het is een onderwerp dat ik al eerder heb belicht: generatieve AI. Ik heb er al een keer een blog aan besteed, dus ik zal er niet opnieuw te diep op ingaan. De samenvatting is simpel: generatieve AI is vaak onethisch en wordt te vaak misbruikt. Er zijn zeker manieren om het ‘goed’ te gebruiken, maar de slechten zijn luider dan de goeien.

Maar waarom zou een organisatie als NaNoWriMo zich bezighouden met generatieve AI? Waarom zouden ze het überhaupt verdedigen? Is het hele idee van NaNoWriMo niet simpelweg: meedoen? Er is geen controle, er is geen eer behalve je eigen trots. Hoe komt generatieve AI dan om de hoek kijken?

Het antwoord is simpel: sponsors.

De organisaties die er voor zorgen dat jij kan meedoen met de schrijfwedstrijd.

En dan in het bijzonder, ProWritingAid.

In een eerder blogje heb ik al verschillende handige tools beschreven die kunnen helpen bij de schrijfhobby. Hoewel ik het niet direct benoemd heb, is ProWritingAid er daar wel een van. Het is een tool om je te helpen grammaticale fouten te vinden en zinsstructuur te corrigeren. Op zichzelf een vrij onschuldig iets… tot je er achter komt dat er een generatieve functie is. Een ‘Spark’ die je helpt om een scène verder te zetten door tekst voor je te genereren.

En het mooiste: het is een dure functie. De gratis versie laat je hem drie keer per dag gebruiken. Een tientje per maand geeft hem vijf keer per dag, en 12 euro geeft je 50 Sparks per dag. Kunstmatige fantasie, probleemloze paragrafen, en een zielloos product.

Wat is het probleem?

Dat is het leukste! Normaal gesproken zou dit geen probleem zijn. De meeste mensen (inclusief ikzelf) zouden dit volledig gemist hebben. Lang niet iedereen kijkt naar een sponsorpagina en nog minder mensen herleiden dit soort implicaties.

Tenzij de organisatie uit het niets een statement zou maken. Een statement die het gebruik van generatieve AI niet alleen verdedigt, maar het afkeuren ervan demoniseert. Mensen die tegen AI zijn, zouden ableist (bevooroordeeld tegen mensen met beperkingen) en classist (bevooroordeeld tegen minder bedeelde mensen) zijn. In de toondove statement beschrijft de organisatie precies hoe afschuwelijk je bent als je het niet met ze eens bent.

Ik raad je aan om de video van Daniel Greene te bekijken. Hij legt uit hoe ontzettend ze de plank misslaan voor een organisatie die meedoen zo belangrijk vindt.

Inmiddels is de statement op de website aangepast. Ze konden ook niet anders, maar het internet… het internet vergeet niets.

En dan graaf je dieper

Mijn vader noemde me vroeger wel eens Remi, omdat ik helemaal van de wereld kon verdwijnen. In mijn eigen wereldje miste ik nog wel eens het een en ander, tot grote problemen aan toe. Daarom ben ik zo blij met mijn smartwatch: het is moeilijk om een trillende pols te missen. Zo blijf ik in ieder geval op de hoogte van meldingen.

Ik had dan ook volledig gemist dat de organisatie van NaNoWriMo al een paar jaar worstelt met controversie. In december van 2022 werd de organisatie gesponsord door ‘Vanity Publishers’. Dit zijn uitgevers die een kopie van je geschreven boek voor je drukken. Je kan een mooie kopie in je kast zetten, maar moet wel al je rechten wegschrijven. Gebruikers brachten de aanwezigheid van twee van die uitgevers onder de sponsors onder de aandacht op de forums.

Helaas werd er niet volwassen op gereageerd. Berichten verdwenen van de forums en de klokkenluiders ontdekten dat hun account bevroren was. De organisatie probeerde duidelijk om de kritiek de kop in te drukken. Helaas voor hen waren ze vergeten dat het over het internet ging. Het internet laat zich het zwijgen niet opleggen.

In mei van 2023 kwam naar buiten dat een moderator van die forums op minderjarigen joeg. Ze probeerden kinderen naar een fetishsite te krijgen en in contact te brengen met pedofielen. De organisatie deed maandenlang niets met de meldingen van gebruikers.

Behalve dat de fetishsite in kwestie werd schoongeveegd. De waarschuwingen en meldingen kwamen wel aan bij de dader zelf.

Opnieuw kwamen meerdere mensen met hun eigen verhalen naar voren. Opnieuw verwijderde de organistie berichten en bevoren ze accounts. Pas toen de FBI kwam meekijken gaf de organisatie een reactie, waarin ze hun kop in het zand staken. Ze gaven alle moderators de schuld en zeiden dat de berichten nooit naar de organisatie door was gespeeld.

Het is te veel om in detail op in te gaan. De organisatie oefende druk uit op minderjarigen om te doneren. Een volledig gebrek aan moderatie op de forums maakte ze onplezierig en onveilig voor iedereen die wilde meedoen. Een veel te realistisch puzzelspel waarin een terrorist dreigt om NaNoHQ op te blazen…

Hoe meer ik hier over typ, hoe groter mijn verbazing is dat de website überhaupt nog online staat. Lees een volledige samenvatting hier.

Ga ik nog meedoen?

Ik zal niet beweren dat al deze dingen de reden zijn dat ik dit jaar niet ga meedoen. Het stond dit jaar sowieso niet in de sterren, zoals ik in het begin al beschreef. Meedoen met een schrijfwedstrijd moet je alleen doen als je er ruimte voor hebt. Zeker een die zo intensief is als NaNoWriMo.

Maar voor mij is dit wel de reden om de deur dicht te doen. Ik zeg niet dat ik hem niet op een kiertje houd, maar de komende jaren ga ik het even aankijken. Kijken of de organisatie nog iets gaat doen met de dingen die opgenoemd zijn. Van wat ik heb gelezen, zijn er al genoeg lege beloftes gemaakt. Beloftes van beterschap die uiteindelijk niet uitkwamen, of om te beginnen al onrealistisch waren.

Misschien wordt het in de toekomst wel beter. Ik ben naïef genoeg om daar hoop voor vast te houden… maar voor nu ben ik kritisch.

Een andere taal, zoals Engels?

Soms ga ik wat te hard. Toen ik met dit blog begon had ik voor mezelf een tiental concepten aangemaakt op basis van mijn eerste ideeën. Onderwerpen om over te schrijven. Het idee was dat ik die eerst uit zou werken. Daarna kon ik wel nadenken waar ik dan over zou schrijven. Een blogje over de Engelse taal was één van die eerste ideeën.

Nu, 27 blogs later (28 als je deze meetelt), zijn nog steeds niet alle originele concepten verwerkt. Ik werd opgeslokt in mijn ideeën en schreef wat van toepassing was, of wat mijn interesse had. Is dat een goede vorm van planning? Nee. Heeft het me naar inmiddels bijna een half jaar aan bloggen gebracht?

Ja.

Vandaag keek ik eens naar mijn concepten en heb ik een keuze gemaakt. Ik heb besloten om over de Engelse taal te gaan schrijven. Ik heb een pot thee gezet, dus laten we er eens lekker voor gaan zitten!

Hoogst noodzakelijk om te praten over de Engelse taal!

Dacht je dat ik een grapje maakte?

Schrijven in een andere taal

Veel mensen vinden het al niets om in een andere taal te moeten lezen. Talen waar je niet elke dag mee te maken hebt, zijn immers moeilijker te doorgronden. Niet alle betekenissen komen over en je moet harder werken om te begrijpen wat er precies gebeurt. Voor iemand als ik, die maar twee talen spreekt, is het zelfs nog uitdagender.

Het punt is wel dat ik er voor heb gezorgd dat ik allebei die talen goed spreek.

Engels zit al sinds jaar en dag in mijn bloed. Toen ik op mijn zesde naar Amerika ging, begonnen mijn ouders me het al bij te brengen. Ik ben dus duidelijk geen natuurlijk spreker – het is niet mijn eerste taal – maar ik kom verdomd in de buurt!

Toch is het anders. Engels is een taal met andere regels, andere gebruiken, en andere stijlen. Een zin die in het Engels stoer of uitdagend klinkt, is knullig en schattig in het Nederlands. Een één op één vertaling is dan lang niet altijd zo eenvoudig als mensen denken. Voor je het weet zijn je ‘Mistborn’ vertaald naar ‘Nevelaars’.

Maar het kan wel

Het kan zeker. Ik lees het liefste boeken in het Engels. Dit komt deels doordat lang niet alles naar het Nederlands wordt vertaald. Wat wel wordt vertaald, is sporadisch en incompleet. Ik ga mijn grote voorbeeld er weer bij halen. Van Brandon Sanderson zijn meer werken niet naar het Nederlands vertaald dan wel. Ik zou een enorme wereld missen als ik die verhalen niet in het Engels zou lezen.

Ik heb het voordeel dat Engels me goed afgaat. In 2011 schreef ik voor NaNoWriMo mijn eerste Engelse werk: Physokinetic. Destijds koos ik er voor om het in het Engels te schrijven, omdat ik veel tijd doorbracht op internationale forums. Het was makkelijker om met mijn vrienden daar te praten over mijn werk als ze het ook konden begrijpen.

Tijdens het schrijven van dat verhaal liep ik tegen aardig wat hindernissen aan. Van Freudiaanse tikfouten tot zinnen die voor geen meter liepen, Physokinetic was geen literair hoogstandje. Toch was het een van de eerste verhalen waar ik echt lekker in wegzakte. Ik heb er twee vervolgen op geschreven, ‘Tamer’ en ‘Hangman’s Daughter’. Er is nog een losstaand verhaal geweest, ‘Desert Sand’. En dit jaar ben ik full circle gegaan. Mijn NaNoWriMo project is in het Engels geschreven, zodat mijn Engelssprekende collega’s het kunnen lezen.

En een andere taal?

Een andere taal gaat nooit gebeuren. We kennen allemaal wel Duolingo, maar dat maakt je niet vloeiend. Mijn collega’s hebben wel eens gevraagd of ik mijn verhalen wil laten vertalen naar hun taal, maar…

Dat is vrij prijzig.

Ik houd het bij Nederlands en Engels. Mocht ik ooit groot worden, dan zal ik aandringen op vertalingen naar andere talen.

Maar eerst maar één stap tegelijk zetten.

Tussendoor: hoe gaat het met 2024?

Ik heb het best druk, deze maanden. Meerdere schrijfwedstrijden en ook nog mijn eigen projecten om voor te schrijven!

Voor Januari zou ik twee korte verhalen schrijven en de uitlijn van een verhaal, inclusief een paar hoofdstukken. Op dit moment heb ik feedback terug over de uitlijn van het verhaal. Het korte verhaal gaat morgen naar mijn vrienden… maar ik kan maar zo veel van ze vragen. Het korte verhaal dat ik voor mezelf schrijf, gaat helaas niet de goede kant op. Daar hoop ik voor het weekend verandering in te brengen!

Het is in het Engels!

Eind deze maand hoop ik het op de website te kunnen zetten. Ik laat natuurlijk een (kort) blogje vallen als het zo ver is.

Voor Februari heb ik nog bijna niets gedaan, helaas. Daar krijg ik het nog druk mee. Voor Maart, April, en Mei heb ik ook al een aantal wedstrijden geselecteerd. Kleinere wedstrijden, gelukkig, die maar 3000 woorden vereisen.

Dus ongeveer 3 keer dit blogje. Dat kan ik wel.

Misschien doe ik er daar ook een van in de Engelse taal.

Wedstrijden

Er zijn wedstrijden voor elke vorm van inspanning en creativiteit waarin beoefenaars het tegen elkaar opnemen. Voor het schilderen van miniaturen is er bijvoorbeeld de Golden Demon competitie. De Olympische Spelen zijn niemand onbekend, en er zijn zelfs kampioenschappen voor Office-applicaties. Je kan het zo gek niet bedenken, of er is wel een wedstrijd voor.

Zo kent de schrijfwereld ook talloze wedstrijden en competities. Er zijn tienduizenden mensen op de wereld die graag schrijven en uitgegeven willen worden. Lang niet iedereen zal dus in staat zijn om dat te bereiken, maar via deze competities kan verstopt talent toch een weg naar buiten banen. Vaak kan iedereen zich inschrijven voor een schrijfwedstrijd, waardoor ook onbekenden in het daglicht kunnen komen te staan.

Toen een van mijn vrienden aan mij suggereerde om eens aan een wedstrijd mee te doen, heb ik onderzoek gedaan. Ik heb gekeken wat ik kon vinden en heb geconcludeerd: er zijn er een heleboel. In het dagelijks leven krijg je hier niet veel mee te maken. Een schrijfwedstrijd is niet gevuld met spanning en sensatie. Je kijkt niet live mee terwijl zes schrijvers op een rij hun verhaal uitkloppen. Er is geen commentator direct verslag levert. Alles is… best beschaafd.

Zeker als je naar de dingen kijkt die wel eens bij voetbal gebeuren.

Net zoals er verschillende vormen van voetbal bestaan, zijn er ook verschillende competities voor het schrijven. Wat voor wedstrijden kan ik zo opnoemen en, misschien wel interessanter, waar zou ik aan meedoen?

Verschillende soorten wedstrijden

Zoals ik al eerder heb laten vallen, doe ik elk jaar weer mee met NaNoWriMo. Dit is een stevige wedstrijd met een vooraf vastgesteld tijdvak. Je krijg een maand de tijd om een volledige roman te schrijven van 50.000 woorden. Vorige week heb ik al laten vallen dat dit ruim binnen de normen van een ‘roman’ valt.

NaNoWriMo is uniek, omdat alle regels eigenlijk voor de sier zijn. Je werkt volgens een eresysteem, omdat er geen bevestiging is van je werk. Niemand controleert of je zo veel hebt getypt als je zegt dat je hebt gedaan. Er is geen controle of je een verhaal hebt geschreven, of simpelweg 50.000 woorden willekeurig achter elkaar hebt gezet. Een Lorem Ipsum generator zou het werk in vijf minuten af kunnen hebben en niemand zou je er op afrekenen.

Maar dat is niet waar de wedstrijd voor is. NaNoWriMo is er om je te motiveren, niet om iets te winnen. De dingen die je wint zijn dan over het algemeen ook niet tastbaar. Je krijgt een kortingsbon, om je boek tegen kostprijs te laten printen. Je wint 20% korting op een wiki-tool. Dat zijn de dingen die je kan winnen bij wedstrijden als NaNoWriMo. De echte prijs heb je immers zelf al op je computer staan.

Ook voor wedstrijden moet je ergens beginnen!

Wat voor andere competities zijn er?

De zoektocht naar andere wedstrijden bracht me naar schrijvenonline.org. Deze website concentreert zich volledig op, je raadt het al, schrijvers! Voor mensen die graag schrijven is het de resource, dus ik kijk er wel eens rond.

Zo hebben ze ook een pagina enkel voor schrijfwedstrijden, waar ik een aantal andere suggesties vond.

Volledige romans

Ik struikelde bijvoorbeeld over de wedstrijd van Evander Schrijfcoaching. In deze wedstrijd schrijf je geen verhaal, maar de uitlijn van een verhaal. Aan de hand van die uitlijn en een paar uitgewerkte hoofdstukken wint de beste de hoofdprijs: een jaar schrijfcoaching! Het doel is om het geplande verhaal uit te werken en klaar voor publicatie te maken.

Een variant hierop is de YA Fantasy wedstrijd van uitgeverij Moon. Hiervoor dien je 8.000 tot 10.000 woorden in, de lengte van een kort verhaal, die later uitgewerkt kunnen worden tot een roman.

Natuurlijk ben ik al druk bezig met mijn inzendingen. Als het niets wordt, heb ik weer iets om over te schrijven. Als het wel iets wordt… heb ik zeker iets om over te schrijven!

Korte verhalen

Ook zijn er verschillende competities waarvoor je korte verhalen in mag sturen. Het doel van deze wedstrijden is dat er een verzamelwerk komt met de beste inzendingen. Je inzending is dus ook gelijk je manuscript! Vaak zijn deze competities naar een bepaald thema, zoals ook veel van dit soort verzamelwerken zijn. Vorig jaar, bijvoorbeeld, heb ik een Kickstarter project ondersteund voor een vergelijkbaar boek. Alle verhalen waren geschreven met ‘winter’ als thema en het boek zal uiteindelijk uitgegeven worden. Het staat vast mooi op mijn plank.

Hele korte verhalen

Maar korte verhalen zijn niet de enige verhalen waar wedstrijden voor zijn. Ik struikelde over 55 Verhalen 55 Woorden, wat precies is wat de naam suggereert. Een week lang mag iedereen elke dag een verhaal inzenden. Het verhaal moet, inclusief de titel, exact 55 woorden lang zijn. De 55 beste verhalen worden gebundeld en uitgegeven. Dit soort eisen zijn uniek en uitdagend. Ik ben benieuwd hoe veel ik er uit weet te kloppen!

Heb je interesse in al deze wedstrijden?

Ja.

Okay, iets uitgebreider. Ik ben van plan om mee te doen aan alle wedstrijden die ik hierboven heb beschreven en gelinkt. Dat betekent echter niet dat het daarmee afgedaan is.

Op de wedstrijdpagina van schrijvenonline.org heb ik ook een hoop wedstrijden links laten liggen. Zo zijn er meerdere wedstrijden voor gedichten en poëzie, een literaire vorm die mij niet zo ligt. Een enkele vraagt slechts om een citaat, of een gesproken woord. Er zijn wedstrijden waarvan het thema me niet aanspreekt, of die inschrijfgeld vragen. Ook heb ik verschillende wedstrijden links laten liggen… omdat het er te veel zijn! Ik heb ook mijn eigen goede voornemen om aan te denken, immers. Januari wordt er niet jonger op!

Betekenen deze redenen dat het slechte wedstrijden zijn? Natuurlijk niet! Ik trek mijn neus er niet voor op… ze zijn slechts niet voor mij weggelegd.

Een druk begin van het jaar

Heel druk. Terwijl ik dit aan het typen was, begon het me te dagen dat het misschien te veel is. Ik wil niet te veel hooi op mijn vork nemen, zeker gezien ik ook andere hobbies heb. Januari staat bekend als de maand waarin beloftes gebroken worden. Ik moet er voor waken dat ik mijn beloftes langer volhoud dan dat.

Dus ik perk mezelf in. Dat kan ik het beste doen door alles op een rijtje te zetten, dus bij deze:

Januari:

  • Een kort verhaal voor mezelf (5.000 tot 10.000 woorden).
  • De planning voor een boek, plus een uitgewerkt hoofdstuk of twee (2.500 tot 5.000 woorden).
  • Een kort verhaal met een horrorthema (4.000 tot 8.000 woorden).
  • De eerste 10 hoofdstukken van A Cage for Horrors nagelezen en notities gemaakt voor revisies.

Februari:

  • Een kort verhaal voor mezelf (5.000 tot 10.000 woorden).
  • Een ‘spannend’ kort verhaal (maximaal 7.500 woorden).
  • De opzet voor een groter fantasy-verhaal (8.000 tot 10.000 woorden).
  • Twee à drie stuks flitsfictie (exact 55 woorden elk).
  • De tweede 10 hoofdstukken van A Cage for Horrors nagelezen en notities gemaakt voor revisies.

In Maart staan er (nog) geen wedstrijden gepland. Dan kan ik me dus beter concentreren op A Cage for Horrors!

Heb ik een plan?

Eén dag tegelijk.

Geloof het of niet, maar de plannen voor de korte verhalen staan al op het moment dat ik dit schrijf. Het uitwerken ervan kost een dag of drie, waarna er nog gereviseerd moet worden. De boekplanning is al uitgewerkt en de hoofdstukken voor die wedstrijd staan al klaar voor feedback. Ik zit niet stil!

Er is een goeie kans dat ik dingen moet laten vallen. Dat is niet erg… het is maar een hobby!

Het is 2024!

2024 is ingeluid met een knal!

2024 is begonnen, een nieuw jaar gevuld met kansen en mogelijkheden. Een nieuw jaar betekent dat ik de kans heb om dingen te proberen en om het anders te doen. Er zijn kansen om te pakken, mogelijkheden om uit te lokken, en gewoon een goede tijd om te hebben. NaNoWriMo is nog maar 10 maanden van ons verwijderd en daar ga ik me goed op voorbereiden.

Natuurlijk betekent het feit dat de kalender is omgetikt niet dat al die dingen opeens zijn ontstaan. Al die potentie was er natuurlijk al, maar een nieuw jaar is een mooi moment om nieuwe dingen te doen. Goeie voornemens bestaan immers met een reden!

Goeie voornemens voor 2024

Toen mijn vrienden me vroegen hoe ik 2024 voor me zag, had ik daar om te beginnen geen antwoord op. Ik heb wel dingen die ik wil verbeteren, maar ik wil over lang niet alles super open zijn. Persoonlijke verbeterdoelen zijn precies dat: persoonlijk.

Maar er zijn ook dingen die ik wel graag wil delen! Ik zou geen blog hierover schrijven als ik niet een paar highlights heb, immers.

Verbeteren

Aan het einde van November 2023 had ik afwijzingen binnen van alle uitgevers die ik heb benaderd met Declipse: Revolutie. Het was een klap in mijn zelfvertrouwen, zo veel is duidelijk. Nu ik die klap verwerkt heb, ben ik echter weer met volle moed vooruit aan het kijken. Mijn eerste stap is achterhalen waarom: wat had ik anders moeten doen?

Helaas bieden uitgevers geen tekst en toelichting bij een afwijzing. Ze krijgen simpelweg te veel manuscripten toegestuurd om alles inhoudelijk te behandelen. Zeker aangezien ze met emotionele mensen te maken hebben, is het te intensief om iedereen persoonlijk te behandelen. Dat betekent echter ook dat ik geen idee heb waar ze op afknapten: is mijn proza te kinderlijk, is er iets mis met mijn verhaallijn, of is er iets anders? Ik ga er achter moeten komen voor ik er aan kan werken.

Dit jaar wil ik dan ook kijken of ik een agent wil vinden. Iemand met verstand van uitgevers die mensen helpt om zichzelf te verbeteren en uitgegeven te worden.

Hoe?

Ik heb nog geen idee. Dat wordt de eerste stap.

Google lijkt me een prima begin.

Groeien

Kijken naar het verleden is een uitstekend begin, maar dat is een begin. Ik wil ook vooruit kijken. Dit jaar ga ik mijn schrijfervaring laten groeien.

En die groei kan alleen maar plaatsvinden met oefening. Ik heb mijn toch al beperkte vrije tijd verder volgepland voor die oefening. Jullie zullen de vruchten van die oefening gaan plukken: ik ben van plan om alles op deze website te zetten!

Op die manier groeit mijn ervaring, maar ook mijn portfolio.

Elke maand wil ik een kort verhaal schrijven. Hierbij zal ik variëren in thema, wereld, en taal, om variatie te bieden. De ene maand kan het een deel van Declipse omvatten, de volgende een deel van A Cage for Horrors. Misschien is het ook wel een heel andere wereld, of een heel ander concept.

Het doel is dat ik mezelf uitdaag en nieuwe dingen probeer. Ik wil kijken of ik ergens over struikel dat me óók ligt. Misschien vind ik wel een onverwachte passie!

Ook wil ik handpalmverhalen proberen. Ik weet nog niet wat ik daar van vind… maar daarom ga ik het proberen!

Wat is een handpalmverhaal? Dat behandel ik in mijn volgende blogje… en meer!

2023 volhouden in 2024

De laatste belangrijke stap is het goede vol te houden. Toen ik in Augustus begon met het schrijven van blogjes, had ik niet verwacht dat het zo’n passie zou worden. Ik geniet van het schrijven van elk blog en het verzinnen van de onderwerpen. Elke keer als ik weer een ‘eureka’ moment heb, is het weer genieten. De wekelijkse blogjes gaan dan ook door!

2024 zal gevuld worden met nieuwe onderwerpen. Van blikken terug, op de oorsprong van Declipse, tot blikken vooruit, naar de nieuwe plannen. Ik ga schrijven over technieken, nieuwe dingen, en andere processen. Het wordt mijn kleine dagboek in de aanloop naar nieuwe mogelijkheden en nieuwe kansen.

Daarnaast zal ik ook meer ervaring opdoen met SEO en de leesbaarheid van mijn blogs. Het blijft een leerproces, maar ik hoop hier ook onderzoek naar te kunnen doen!

En, natuurlijk, als laatste…

Herzien, herschrijven, en voorbereiden voor NaNoWriMo 2024!

Mijn werk van November 2023 ga ik herzien. Ik heb in December gerust en mezelf toegestaan om te herstellen van de uitputtingsslag van November. Het verhaal is weer fris in mijn hoofd, dus in Januari ga ik beginnen met het reviseren. Eerst ga ik alles lezen en notities maken en daarna ga ik dat wat ik anders wil zien herschrijven.

Daarmee is dan de Hemingway Versie af. Deze maak ik beschikbaar voor iedereen die het maar wil lezen!

Voor NaNoWriMo dit jaar heb ik twee doelen. Ik wil wederom een nieuw verhaal schrijven en ik wil het dit jaar beknopter houden. Mijn ervaring van dit jaar vertelde me dat ik te hard wil gaan. Ik wil te veel schrijven en een langer verhaal is niet noodzakelijk een beter verhaal. Dit jaar wil ik dus weer terug naar de lengte van mijn voorgaande verhalen: twaalf tot zestien hoofdstukken lang. Dat betekent dat ik in theorie in twee weken klaar kan zijn, waardoor ik ook meer tijd voor mezelf overhoud.

In augustus en september ga ik dit voorbereiden. Tot die tijd kan ik naar oude verhalen en tekeningen kijken. Dat is waar ik de inspiratie voor A Cage for Horrors vandaan heb gehaald, immers!

Grootse plannen

Al deze dingen heb ik niet aan mijn vrienden verteld. Sommige dingen verzin je pas later, als je er echt over nadenkt. Naast mijn persoonlijke doelen vind ik dat ik het hiermee druk genoeg zal hebben. Ik heb een roleplaying campagne om af te ronden en een nieuwe om te beginnen. Mijn broertje komt nog steeds regelmatig langs om te gamen en ik wil mijn vrienden ook nog wel eens zien. Er zijn concerten en conventies waar ik naar toe wil.

En mijn baas wil me ook nog wel eens op kantoor zien.

Het leven is druk. Ik moet er zelf wat leuks van maken, maar 2024 belooft fantastisch te worden!

Waar komt mijn snelheid vandaan?

Tijdens November krijg ik vaak de vraag hoe ik mijn snelheid haal. Veel mensen krijgen hun hoofd er niet omheen dat ik in November meer dan 5000 woorden per dag schrijf. In context vinden mensen het vaak nog bijzonderder: Harry Potter and the Philospher’s stone is 76.944 woorden lang. In theorie zou ik de Steen der Wijzen dus in 15 dagen schrijven.

Waar haal ik dat tempo vandaan? Daar heb ik een paar trucjes voor!

Typen

Schrijven is typen en typen met snelheid is schrijven op tempo. Typen is me niet altijd zo eenvoudig afgegaan: op de basisschool maakte ik mijn werkstukken op de computer, maar snel ging het niet. Ik zocht van letter naar letter, waardoor langere stukken een eeuwigheid duurden. Soms was ik een dag bezig met een pagina en ik raakte die ‘k’ steeds maar kwijt.

Je onthoudt soms de gekste dingen.

Mijn vader was heel erg van de computers, dus het werd aangemoedigd om dit vol te houden. Mijn werkstukken staken met kop en schouders boven de rest uit met hun WordArt titels… alleen het uitwerken duurde zo lang! Uiteindelijk hebben mijn ouders me op een cursus gezet. In de tijd dat we nog regelmatig met floppydiscs werkten, ging ik één keer per week naar school.

Tenminste, een andere school dan ik gewend was. Daar kreeg ik wekelijks een typecursus die ‘Beide Pinken Interactief‘ heette. Zoals de naam suggereert was het een cursus om alle vingers aan het werk te zetten tijdens het typen. Met een blaadje dat ons vertelde welke vinger voor welke letter was gingen we aan de slag. De eerste letter was de F. Alles daarna… is vanzelf gekomen.

Het haalde zeker de nodige resultaten. Ik kon uiteindelijk blind typen, waardoor mijn eerste schrijfneiging aangewakkerd werd. Omdat het geen eeuwigheid meer duurde, kon ik opeens meer schrijven. Ik kon aan de slag gaan om alles dat in mijn hoofd zat er uit te werken.

Het tempo kwam vanzelf. Ik kon typen zonder te kijken, ik herkende het zelfs wanneer ik een foute aanslag maakte. Het enige dat ik hoefde te doen was daar snelheid in krijgen. Dat was een kwestie van oefenen.

Voorwerk werkt snelheid in de hand

Vroeger schreef ik het eerste dat in me op kwam. Er was geen planning en er waren geen draden die later bij elkaar zouden komen. Mijn snelheid van 5000 woorden per dag komt uit die tijd: ik moest vaak stoppen om na te denken. Het is dan ook geen toeval dat ik in die tijd nog werkeloos was, of nog studeerde. Ik had de tijd om hele dagen te besteden aan het schrijven van die 5000 woorden.

Tegenwoordig piep ik echter wel anders. Afgelopen NaNoWriMo heb ik, ondanks een fulltime baan, dezelfde doelen gehaald. Ik heb al mijn avonden besteed aan schrijfwerk, maar ik had niet half zo veel tijd om te twijfelen.

Al het twijfelen, nadenken, en overwegen had ik vóór November al gedaan. Het document met mijn gehele verhaallijn bestond al weken voor November begon. Ik heb al eerder over dergelijke documenten geschreven. Per hoofdstuk beschrijf ik de belangrijke punten die aangestipt moeten worden, zodat het nadenken tot een minimum beperkt hoeft te worden. Met die materialen en mijn eigen tempo zijn 1000 woorden per half uur opeens haalbaar. Dat komt neer op ongeveer 2,5 uur per dag, wat netjes in een avond past.

Enthousiasme

Dat tempo is wel slopend. Het moet volgehouden worden, of je valt al snel af. Die 5000 woorden per dag zijn niet haalbaar als ik het verhaal niet voel.

In 2014 en 2015 schreef ik twee boeken waar ik niets voor voelde. Desert Sand, in 2014, lukte niet, ik voelde de karakters niet, en het klikte gewoon niet met mij. Ik had toen de volle 30 dagen nodig voor 80.000 woorden.

Het jaar daarop schreef ik Fireteam, een spirituele opvolger op Death’s Messengers, met nieuwe karakters. Het was een duister verhaal met hoofdpersonen die ik actief haatte. Ik haalde het absolute minimum van 50.000 woorden maar net: 50.627. Ik moest vechten voor elk woord. Het verhaal dat ik uiteindelijk neergezet heb is gevuld met machismo, testosteron, en afkeer voor alles dat leeft. Het haalt geen heel hoog niveau.

Voor A Cage for Horrors heb ik mezelf daarentegen opgezweept. Ik heb nagedacht, gefantaseerd, en de karakters in mijn hoofd tot leven laten komen. Cadence en Darryl hoefden geen persoonlijkheid meer te krijgen, die hadden ze al. Ik was enthousiast en ik voelde dat ik er klaar voor was.

En toch was ik tegen het einde bijna klaar om de handdoek in de ring te gooien. Mijn enthousiasme was opgepeuzeld door de uitputtingsslag van November.

Maar is deze snelheid goed?

Nee.

Zoals de laatste paragraaf suggereert, was ik op. Aan het einde van November, na 25 dagen geen rust te hebben gekend, wilde ik niet meer. Mijn productiviteit tijdens de laatste dagen was merkbaar lager dan aan het begin.

Ik verwacht dat ik de laatste vijf hoofdstukken volledig ga moeten herschrijven. Waarschijnlijk schrap ik de helft. 150.000 woorden schrijven in 30 dagen is geen pretje.

Toevallig las ik vandaag de State of the Sanderson. Het is de jaarlijkse terugblik van Brandon Sanderson op wat hij heeft bereikt, en wat hij gepland heeft voor de nabije toekomst. Dit jaar schreef hij dat hij, in een goed jaar, ongeveer 300.000 woorden schrijft.

Dit komt van de man die stiekem vier extra boeken had geschreven. De man die al 18 jaar succesvol boeken uitgeeft en goed leeft van zijn schrijfwerk. Hij is door en door ervaren.

Hij schrijft kwaliteit, niet kwantiteit.

Het is leuk dat ik zo veel kan schrijven, maar het is niet realistisch. Het is iets waar ik aan ga werken… vooral omdat November er wel gewoon weer aan komt.

Ieder jaar leer je meer. Dit blog heeft me tot nu toe een hoop inzichten gegeven. Inzichten die ik ga gebruiken!

NaNoWriMo is done. What follows next?

As you were able to read in my various posts throughout October, I quite enjoyed NaNoWriMo this year. It was refreshing to step away from my traditional Modern military novel and write something different. Now that I have a first draft, what follows next?

I have gone through this process before. After I completed Declipse, I spent a couple of months procrastinating the revisions. I was new to the process and didn’t know what to do. Now, I have learned that revisions are definitely the first thing that follows this stage of drafting.

Ernest Hemingway

Though Ernest Hemingway apparently had quite a busy life, in the literary world he is mostly remembered for one quote.

“The first draft of anything is shit.”

As his name is remembered through the generations for his literary contributions, he may have been on to something. Whether that is true or not, I already know what the state of my first draft is. I wrote A Cage of Horrors at high speed and in my second language. Even though I consider myself fluent in English, I know for certain that my draft is filled with errors.

My prose is filled with errors when I write in my native language. Even though I can type without looking at my screen, both spelling and grammar suffer when I write at speed. I will never forget the time I intended to write ‘in his hands’ and found out, during re-reading, that I wrote ‘in her pants’.

Classic.

This is, of course, just one of many examples. I want to spare the people who want to read my work these errors, so I intend to revise A Cage of Horrors first. As this is another tome of 30 chapters, I anticipate it will take a bit to get through it properly.

How long until the release follows?

It took me a long time to get to revising after writing Declipse: Revolutie. I don’t intend to let it lie until April, like I did with Declipse, but it will take a bit. I anticipate that revisions won’t start until January, maybe February. It’s all depending on the eventual progress I may have with publishing Declipse.

Regardless, the first release will be for friends, family, and colleagues. They get the Hemingway Draft and get to provide feedback. Only after that follows my decision of making it available to the public.

At the moment, I lean towards converting the file to an .epub and making it available for free. I’m not too certain that I’ll break through on the international market yet, so it can’t hurt to give something away for free. If anything, it will be a novelty, should that happen.

However, that will take a while.

Why so long?

I will wait so long with revision, because I want to give the story some time to recover. An important part of revision is re-reading everything you wrote. However, the more I recognize, the more I unconsciously skip. This means that I will skip over spelling and grammar errors, which will stay in the Hemingway Draft that way.

So, I need to let the story leave my mind. I need to let my attention move to other things, so I can rediscover myself.

Additionally, after that recovery, I need to read everything again. Just to put it in perspective, the story is roughly as long as Harry Potter and the Half-Blood Prince.

Each book that follows seems to get longer.

Picture courtesy of Amazon.com

Even though I enjoy reading and have been known to get lost in a book, that is still a lot of words to read. It is also a very different kind of reading, which changes my speed. In addition to reading, I am also correcting, reflecting, and making notes for my revisions.

All of that besides a full-time day job.

In other words, if I check a chapter per day, I’m doing well. After that follows correcting and revising. If I do a chapter or two of that per day, it’s a good tempo. These things add up.

Add to that a social life and things to do besides the revising, and we’re already looking at months of work.

And then the release follows.

It’s only expected that I announce the release of A Cage of Horrors to everyone who wants to read it. I will likely upload it to this very website, even!

A new page will be made, providing a summary and overview. I may even commission some art, who knows.

Time will tell.

NaNoWriMo 2023: November 30th

Welcome to the final weekly update on the NaNoWriMo project for 2023! A Cage for Horrors was locked away in my mind for years and years, only expressed in my drawings. Now, it is time to see what the world actually looks like!

How did the past week go?

The past week consisted of two days: Friday and Saturday.

On Friday, I completed the final chapter of the story. I tied off the final threads that had been left hanging in the dramatic climax of the penultimate chapter, providing closing and making sure that everyone knows where we leave our heroes. Some characters may still be AWOL, but that is done on purpose. I didn’t manage the full 5000 words, only 4200, but for the final chapter… I think that is okay.

On Saturday I completed the Epilogue and told myself that I did a good job. That was worth it.

After that… I took some time for myself. My friends came over for roleplaying. I spent an evening gaming, instead of writing. There was some last-minute shopping for the holiday season…

Because I’m done!

I did a little better. As you can see below, the final position is about three times as high as the picture above suggests.

It’s been a good month. A heavy, but good month.

final weekly update graph

What happened in the story?

Like I said above, the story is tied off. The only thing that I left behind was a hook. A point to pick up. There is room for more story, for I imagined this story to span at least two books.

Final thoughts?

There is nothing more to do. The story had been completed in the way I had described it.

That doesn’t mean it was perfect. I noticed as I was writing the final chapters that there were a couple of plot points that had been left by the wayside. I put down some references in the end, but savvy readers will notice that there were points that apparently disappeared and suddenly reappeared by the end. There is no doubt that I want to rewrite this.

There were also a couple of chapters where Cadence, the main character, got in uncomfortable situations. She got immobilized and questioned, or hurt. Upon review, I realized that they gave a decided impression that she was being raped. There is no need for rape in my story to give it a sense of pressure and drama, so I need to rewrite those parts, as well.

I have already made notes. My next blog will detail how, and when, I will plan to pick this up!

Besides that, I feel my energy had definite low and high points. I had trouble getting into the story, which made the first four or five chapters difficult to write. After that I got on a roll and the chapters came easy and quickly. I even had time left in the evening!

The last week was a chore, though. Fatigue had decidedly set in and I was losing time. I didn’t get to the tempo that I wanted to, writing in spurts that more or less kept my on pace, but nothing more. The last chapter was especially difficult, taking a full evening.

I don’t think that putting it off would have helped at all. It would have just meant I wouldn’t finish the book.

But I did it! The story is written. Now… time for the next steps. Come back next week for that!

NaNoWriMo 2023: November 23rd

Welcome to the fourth weekly update on the NaNoWriMo project for 2023! A Cage for Horrors was locked away in my mind for years and years, only expressed in my drawings. Now, it is time to see what the world actually looks like!

How did the past week go?

In my previous update, I said that the Thursday was a heavy day. I had only been able to write about 2000 words. On Friday, I returned with a vengeance and carried these words over, writing about 6000 words on that day. 2500 of these were for the next chapter, chapter 21.

These 2500 helped me on Saturday. I only planned to write one chapter due to scouting eating my morning and a significant part of the afternoon. With my head start, and by starting early in the morning with chores, I got to work. I finished the chapter I started, completed a second one, and started a third. Way more than I planned and making up for Thursday.

After that, on Sunday, I knuckled down again and wrote 3 chapters and most of a fourth. This included the work I did on Saturday, allowing me to end a little earlier. That was likely my last 3-chapter day and I have to admit that I’m glad for it. These days take a lot out of me, but I described that before. I ended the weekend with 25 chapters finished. The countdown has officially started.

Monday was the day that I noticed fatigue setting in. I had 3000 words already written for chapter 26 and after finishing that chapter, I was unmotivated to keep writing. I put on a stream and just decided to see how far I’d get and still wrote a cool 2000 words for chapter 27.

On Tuesday I finished chapter 27 and did the same thing as I did on Monday, writing 2500 words into chapter 28. I was still ahead of planning!

Wednesday was a repeat of Tuesday. Finished 28, started 29.

Because of that start, I could finish chapter 29 before my roleplaying session, this evening. A day I hadn’t even expected to complete a chapter!

fourth weekly update graph

Did I earn any badges?

One! I made a 21 day streak!

What happened in the story?

Darryl escapes his run-in with the law and learns things about a seemingly innocent friend. He isn’t able to give this enough thought when disaster strikes! His ex-girlfriend is gone! Who took her and where did they go? Will the guard believe her?

Cadence, meanwhile, learns the consequences of everything that has happened to her. Is she going insane? Or is she really being helped by an unknown force? Just as she wants to take vengeance for something that was done to Darryl, she is stopped… and the two are reunited.

Just in time to be accused of a whole lot of crimes. The endgame has finally started, where the problems accrued by Cadence come to a head and Darryl learns something new and unexpected about his powers.

How does the next week look?

We’re in the home stretch! I just finished chapter 29 today, which means I have one more chapters to go, plus the epilogue. This will be done tomorrow, on Friday, and the day after, on Saturday.

After that, the challenge is over for me. I’ve more than beat the set NaNoWriMo challenge and also completed my personal challenge. After 23 days of hard work, I think I can manage two more days.

What’ll be done with the manuscript after that? Well, I’ll discuss that later. I will be relaxing and gaming a bit, I think.

Are we still on schedule?

Yes! We are right where I want to be!

NaNoWriMo 2023: November 16th

Welcome to the third weekly update on the NaNoWriMo project for 2023! A Cage for Horrors was locked away in my mind for years and years, only expressed in my drawings. Now, it is time to see what the world actually looks like!

How did the past week go?

I started the week with a head start. As I wrote last week, I had been paying the 2000 words I had written on a ‘half day’ forward. I kept that going, carrying the extra words over and writing about 6500 words on Friday, as opposed to the roughly 1500 that I still had to write after Thursday. I had some trouble that evening, but it was a Friday, so I had the time.

The 4000 words that carried over on Friday were finished on Saturday. With that, I wrote about 16500 words that day, bringing my total to 73.400 and completing the story up to chapter 14. That evening, I decided I was on a roll and wrote the first 2000 words for the next day. On Sunday I took it a little easier and just wrote my three chapters, taking advantage of my head start. Productive weekend, and I’m officially a chapter ahead. I did find that the amount of writing was too much on Saturday. I had trouble concentrating by the end of the afternoon. I had been writing for since 08:30 by then, though.

On Monday, I wrote a chapter as planned. On Tuesday I had a roleplaying session in the evening, but I managed to write 3000 words beforehand, despite the fact that I hadn’t planned on completing anything. That is how you manage to keep things going – taking these little extra’s here and there and using them as a bonus.

Because I was a chapter ahead, I decided to have dinner with my parents on Wednesday. That was a nice change of pace and because of the 3000 words I wrote on Tuesday, I managed to still complete a chapter. Another chapter ahead of schedule!

Unfortunately, Thursday was a killer day. I didn’t get a lot of writing done due to a heavy working day leaving me with a headache.

I did break through the 100.000 words barrier, though! I also got the 14 day’s streak award without really noticing it. Only one more award to go!

What happened in the story?

While Darryl is busy gathering enemies, Cadence is busy gathering clues from perhaps the most unreliable man in the world. They disappear, but she eventually manages to find them, after uncovering what could very well be the big antagonist of this story.

While he’s been gathering enemies, Darryl has also been talking with a little boy and his mother. They’re undeniably flirty, but will the situation allow them to continue? Especially if the enemies are… quite dangerous. They may become an issue later. Darryl also has a run-in with the law.

How does the next week look?

The next week will be a little busier. I have scouting on Saturday morning, which, if you include the need to drive back and do all the cat-related things afterwards, will mean I won’t be able to write three chapters like I did this past week. I anticipate to finish chapter 28 by this time next week!

Are we still on schedule?

I was ahead of schedule a little bit, until I decided to have dinner with my parents. I enjoyed it, so I don’t regret it. Thanks to my hard work of last week, I didn’t have to suffer in my planning.

I’m still aiming for the 25th! We’ve passed the halfway mark, so the end is already in sight and I will keep writing.

NaNoWriMo 2023: November 9th

Welcome to the second weekly update on the NaNoWriMo project for 2023! A Cage for Horrors was locked away in my mind for years and years, only expressed in my drawings. Now, it is time to see what the world actually looks like!

How did the past week go?

Public transit has not been my friend, in the past week. On Friday I came home a full hour later than I anticipated. Thankfully, as it was a Friday, I could also go on a little longer than usual. My frustration with the transit could be nicely channeled into some writing, so I went on top speed, that evening.

Saturday was the day of The Rock Circus, so I only had time for about two thousand words in the morning, between other responsibilities, before I had to go. That did mean that I had 2000 less words to write on Sunday, so I managed to finish my target of 3 chapters, that day. I did mark one of these chapters for rewriting already, though, for the events in chapter 5 felt… uncomfortable.

Monday and Tuesday were ‘normal’ days. I wrote a chapter each day.

On Wednesday I was only able to write briefly, typing enough to keep my streak going with another 2000 words. After that I had a meeting for Scouting, which is one of those social obligations I can’t escape from. I could make use of that headstart today, as I had to do less work to reach my chapter’s worth. I took those 2000 words and completed my chapter… and then wrote 3000 words for the next one in my motivation.

All in all, I have completed 9 chapters so far. If I include the extra work I did today, I’m almost 10 chapters in! It’s slightly over the average I strive for.

The wordcount for the second weekly update!

What badges did I earn?

In the past week, I earned the following NaNoWriMo badges:

  • Update Wordcount 3 Days in a Row/Update Wordcount 7 Days in a Row. I kept the streak going successfully! Writing every day is fun and keeps me going, after all.
  • Write 25.000 Words/Write 40.000 Words. I have almost completed the 50.000 words challenge… but I’m not even at a third of my planned story. I’ll need the rest of the month, too!
  • Wrote 50.000 Words in November. Officially, I’m done! I’m also way too early, but this page will activate soon enough!

The amount of badges will slow down considerably in the next week. There’s only two more left to earn… and these are the streak badges. I won’t get the last two, as these require me to update every day and increase my wordcount by at least 1667 words every day. I just won’t be writing that long!

What happened in the story?

After two chapters of introducing my main characters, an instigating event has finally happened. Cadence and Darryl found the motivation to continue with the rest of my story, after which they gathered some unlikely allies… and met some unlikely friends.

Cadence has also been hurt during their investigation. Nobody is aware of how hurt she actually is, including herself… though before the end of the first act, it becomes clear that there is something seriously wrong. Will she be able to deal with it? I’ll have to find out while writing!

Finally, in the second act, Cadence has entered the darkness that she has been fearing so far… and Darryl has met a woman. Things can only go wrong from there!

How does the next week look?

Amazingly, I only have a plan for the Tuesday, when I have a bi-weekly roleplaying evening planned. I’ll probably write before that roleplaying starts, but I don’t anticipate completing a chapter. Besides that… there is nothing. I have time! Time to write!

That also means that this weekend, I will aim to write 30.000 words. Six chapters, a full fifth of my story. I’ll have to see if I can live up to that ambition!

Are we still on schedule?

So far, it looks like my overachieving on Sunday has balanced out missing the Wednesday. I stayed nice and disciplined during the rest of the week, so the 25th is still my target end date!

It does look like I’ll end closer to the 150.000 words than the 180.000 that I had originally been aiming for. I find that my chapters have been distributed very tightly and I have wondered a couple of times if I was even going to make the 5.000 words, already. Over the past 9 chapters, I have only added about 1000 words to the chapter count x 5.000, plus the 1.000 words of prologue. It’s fine, though, for the goal is 30 chapters, not 180.000 words.

We’ll see how close we can get!

« Oudere berichten

© 2024 rikgeuze.com

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑