Welcome to the final weekly update on the NaNoWriMo project for 2023! A Cage for Horrors was locked away in my mind for years and years, only expressed in my drawings. Now, it is time to see what the world actually looks like!
How did the past week go?
The past week consisted of two days: Friday and Saturday.
On Friday, I completed the final chapter of the story. I tied off the final threads that had been left hanging in the dramatic climax of the penultimate chapter, providing closing and making sure that everyone knows where we leave our heroes. Some characters may still be AWOL, but that is done on purpose. I didn’t manage the full 5000 words, only 4200, but for the final chapter… I think that is okay.
On Saturday I completed the Epilogue and told myself that I did a good job. That was worth it.
After that… I took some time for myself. My friends came over for roleplaying. I spent an evening gaming, instead of writing. There was some last-minute shopping for the holiday season…
Because I’m done!
I did a little better. As you can see below, the final position is about three times as high as the picture above suggests.
It’s been a good month. A heavy, but good month.
What happened in the story?
Like I said above, the story is tied off. The only thing that I left behind was a hook. A point to pick up. There is room for more story, for I imagined this story to span at least two books.
Final thoughts?
There is nothing more to do. The story had been completed in the way I had described it.
That doesn’t mean it was perfect. I noticed as I was writing the final chapters that there were a couple of plot points that had been left by the wayside. I put down some references in the end, but savvy readers will notice that there were points that apparently disappeared and suddenly reappeared by the end. There is no doubt that I want to rewrite this.
There were also a couple of chapters where Cadence, the main character, got in uncomfortable situations. She got immobilized and questioned, or hurt. Upon review, I realized that they gave a decided impression that she was being raped. There is no need for rape in my story to give it a sense of pressure and drama, so I need to rewrite those parts, as well.
I have already made notes. My next blog will detail how, and when, I will plan to pick this up!
Besides that, I feel my energy had definite low and high points. I had trouble getting into the story, which made the first four or five chapters difficult to write. After that I got on a roll and the chapters came easy and quickly. I even had time left in the evening!
The last week was a chore, though. Fatigue had decidedly set in and I was losing time. I didn’t get to the tempo that I wanted to, writing in spurts that more or less kept my on pace, but nothing more. The last chapter was especially difficult, taking a full evening.
I don’t think that putting it off would have helped at all. It would have just meant I wouldn’t finish the book.
But I did it! The story is written. Now… time for the next steps. Come back next week for that!
Declipse is mijn baby. Ik heb het eerder gezegd en ik zal het blijven herhalen. Met Declipse hoop ik er in te slagen om de wereld te bereiken. Ik verwacht niet dat ik de volgende J.K. Rowling zal zijn, of Tom Clancy, Brandon Sanderson, of wie dan ook. Uitgegeven worden is goed genoeg voor mij.
Ik zeg altijd dat ik een positieve attitude wil houden. Het is moeilijk voor een pessimist als ik, maar ik ga uit van succes. Declipse moet mijn grote einddoel worden en het schip waarmee ik de wereld in reik. Ik geloof graag dat het me gaat lukken.
Maar wat als je er niet mee kan slagen?
Het is een vraag die in mijn achterhoofd blijft hangen. Optimistisch zijn brengt je maar zo ver, immers, en op een gegeven moment moet je realistisch worden. Soms moet je accepteren dat je niet gaat kunnen slagen met wat je hebt geleverd.
Met die gedachte in je achterhoofd is het soms moeilijk om er goede moed in te houden. Als Declipse, een verhaal dat ik al vijftien jaar in mijn hoofd heb, niet goed genoeg is…
Wat dan wel?
Ik heb mezelf voorgenomen om de moed niet zo eenvoudig in mijn schoenen te laten zakken. Als ik kijk naar een aantal van mijn grote schrijvers, dan zie je wel hoe moeilijk het is om uitgegeven te worden. Brandon Sanderson heeft meerdere verhalen gearchiveerd die het nooit hebben gehaald en die hij nu enkel nog gebruikt om andere verhalen te inspireren. Ze werden gewoon niet goed genoeg gevonden, maar toch heeft hij vorig jaar de grootste Kickstarter ooit gehouden. Pierce Brown’s ‘Red Rising’ kwam pas in trek bij de uitgevers toen hij er een ‘Hunger Games’ draai aan had gegeven, omdat die serie net populair was toen hij uitgegeven probeerde te worden. Ook hij is tientallen keren, honderden keren, afgewezen geweest met verschillende verhalen.
De realist in mij vertelt me dat dit ook is wat mij te wachten staat. Sterker nog, op het moment van schrijven heb ik mijn eerste twee afwijzingen al binnen. Ik paste toch niet zo goed in het fonds van de uitgever als ik dacht. Declipse is mijn baby, maar er is een goeie kans dat niemand het met me eens is. Ik maak er vrede mee, want wat kan ik anders?
De negativiteit verslaan.
Ik weiger bij de pakken neer te gaan zitten. Als er iets is dat ik heb geleerd van mijn helden, dan is het wel dat doorzetten loont. Mijn kans op slagen wordt beter als ik blijf leren en blijf groeien.
Ik ben dan ook niet van plan om het op te geven.
In een eerder blog heb ik al uit de doeken gedaan wat ik eerder heb geschreven. Het zijn verhalen die ik nu, met meer dan tien jaar extra ervaring onder de riem, graag nog eens zou bezoeken. Verhalen die ik nu anders aan zou pakken en die ongetwijfeld anders zouden lopen als ik ze nu zou schrijven. Tijdens NaNoWriMo dit jaar heb ik dat ook met volle overgave gedaan. A Cage of Horrors belooft iets heel anders te zijn dan Declipse, HELMET, of alle andere verhalen.
Zo blijven we vooruit gaan. Als ik er met Declipse niet in ga slagen, dan gaat het spel weer van voren af aan beginnen.
En Declipse dan?
Voor Declipse voorzie ik in dat geval meerdere manieren om de toekomst te lijf te gaan. Ik zou Declipse in eigen beheer uit kunnen geven, een optie die veel geld en verkoopvaardigheden vereist. Twee dingen die ik niet heb.
Ook zou ik Declipse: Revolutie als .epub beschikbaar kunnen stellen. E-Readers zijn heel normaal tegenwoordig en op deze manier kan ik alsnog mensen bereiken. Hierin maak ik me echter zorgen over de toekomst.
Want optie drie is wachten. Misschien is Declipse te ambitieus en willen uitgevers daar niet mee gokken. Ik ben onbekend en een groot, ambitieus project van een onbekende schrijver is te onzeker om uit te geven. Misschien moet ik eerst bekender worden voor ik met iets als Declipse kan slagen.
Als je naar grotere, meer bekende schrijvers kijkt, is het misschien beter te zien wat ik bedoel. Kijk bijvoorbeeld naar de twee covers hieronder, van Elantris, door Brandon Sanderson.
Het verschil is denk ik goed te zien. De linker cover is een van de eerste edities van het boek. De rechter cover is enkele edities later, nadat Sanderson beroemd is geworden. Die cover is gemaakt nadat hij groot genoeg was om met zijn naam boeken te verkopen. Mensen kopen het boek omdat het van Sanderson is, niet omdat de titel zo aantrekkelijk klinkt.
Dus heeft de uitgever er voor gezorgd dat zijn naam goed leesbaar op de cover staat.
Het is mijn droom om zo ver te komen. Als ik er niet in ga slagen om Declipse nu uit te brengen, dan is dat de volgende stap. Dan moet ik het later, als ik me bewezen heb, weer naar boven halen. Opnieuw proberen. Een volgende iteratie.
Er zijn opties te over en stilstaan is er niet één van.
Welcome to the fourth weekly update on the NaNoWriMo project for 2023! A Cage for Horrors was locked away in my mind for years and years, only expressed in my drawings. Now, it is time to see what the world actually looks like!
How did the past week go?
In my previous update, I said that the Thursday was a heavy day. I had only been able to write about 2000 words. On Friday, I returned with a vengeance and carried these words over, writing about 6000 words on that day. 2500 of these were for the next chapter, chapter 21.
These 2500 helped me on Saturday. I only planned to write one chapter due to scouting eating my morning and a significant part of the afternoon. With my head start, and by starting early in the morning with chores, I got to work. I finished the chapter I started, completed a second one, and started a third. Way more than I planned and making up for Thursday.
After that, on Sunday, I knuckled down again and wrote 3 chapters and most of a fourth. This included the work I did on Saturday, allowing me to end a little earlier. That was likely my last 3-chapter day and I have to admit that I’m glad for it. These days take a lot out of me, but I described that before. I ended the weekend with 25 chapters finished. The countdown has officially started.
Monday was the day that I noticed fatigue setting in. I had 3000 words already written for chapter 26 and after finishing that chapter, I was unmotivated to keep writing. I put on a stream and just decided to see how far I’d get and still wrote a cool 2000 words for chapter 27.
On Tuesday I finished chapter 27 and did the same thing as I did on Monday, writing 2500 words into chapter 28. I was still ahead of planning!
Wednesday was a repeat of Tuesday. Finished 28, started 29.
Because of that start, I could finish chapter 29 before my roleplaying session, this evening. A day I hadn’t even expected to complete a chapter!
Did I earn any badges?
One! I made a 21 day streak!
What happened in the story?
Darryl escapes his run-in with the law and learns things about a seemingly innocent friend. He isn’t able to give this enough thought when disaster strikes! His ex-girlfriend is gone! Who took her and where did they go? Will the guard believe her?
Cadence, meanwhile, learns the consequences of everything that has happened to her. Is she going insane? Or is she really being helped by an unknown force? Just as she wants to take vengeance for something that was done to Darryl, she is stopped… and the two are reunited.
Just in time to be accused of a whole lot of crimes. The endgame has finally started, where the problems accrued by Cadence come to a head and Darryl learns something new and unexpected about his powers.
How does the next week look?
We’re in the home stretch! I just finished chapter 29 today, which means I have one more chapters to go, plus the epilogue. This will be done tomorrow, on Friday, and the day after, on Saturday.
After that, the challenge is over for me. I’ve more than beat the set NaNoWriMo challenge and also completed my personal challenge. After 23 days of hard work, I think I can manage two more days.
What’ll be done with the manuscript after that? Well, I’ll discuss that later. I will be relaxing and gaming a bit, I think.
Je kan uitgegeven worden vergelijken met een succesvolle sollicitatie. Je moet er moeite voor doen. Het is iets waarbij je jezelf van je beste kant laat zien. Aan het einde van de rit moet de andere partij overtuigd zijn dat jij de persoon bent om mee in zee te gaan. De begeleidende brief is in deze vergelijking je CV. De ontvanger kan lezen wie je bent, wat je kan, en hoe je het doet. Als je begeleidende brief vol staat met spelfouten, kan het niet anders dan dat je andere werk dit reflecteert.
Ik heb meerdere brieven geschreven in de loop van het uitgeefproces dat ik tot nu toe heb doorlopen. Voor de meeste uitgevers maakte de lengte niet heel veel uit. De enige eis voor mij was dat de brief redelijk in een email zou passen, omdat dat was hoe de brief zou worden opgestuurd. Die uitgevers zouden de synopsis en het manuscript digitaal ontvangen, dus ik wilde dat ze als eerste mijn boodschap zagen. Voor de uitgever die alles fysiek geprint wilde krijgen, was het echter wel belangrijk. Daarvoor heb ik er op gelet dat het allemaal op twee kantjes paste, zodat een dubbelzijdig geprinte pagina genoeg was.
Er is al meer dan genoeg papier en inkt in gegaan, immers!
Wat zet je in een begeleidende brief?
Het is niet altijd even makkelijk om te beginnen met schrijven, maar de begeleidende brief moet precies dat zijn: een brief. Hierin leert de uitgever je kennen en krijgen ze een voorproefje van je schrijfstijl.
Daarnaast is het natuurlijk de kans om wat achtergrond te geven. Waarom ben je aan het schrijven, ben je er al lang mee bezig, en hoe veel kan de uitgever verwachten? Is dit een enkel boek, of heb je een serie gepland? Gaat het over een boek dat je altijd al hebt willen schrijven, of is het een serie die Game of Thrones zou kunnen rivaliseren?
Dit moet de uitgever weten vóór ze je manuscript te lijf gaan.
Check ook of wat je wel alles hebt gedekt dat de uitgever wil zien. Het kan nooit kwaad om je voor te bereiden, bijvoorbeeld door de website van de uitgever te bezoeken. Dan zie je al snel wat voor boeken de uitgever uitgeeft en naar wat voor mensen ze op zoek zijn. Dit kan je meenemen in de brief en zo laten zien dat je weet wat je doet, dat je gemotiveerd bent om werk te steken in het proces. Met wat mazzel heeft die website ook een pagina voor het insturen van een manuscript waar instructies op staan. Als je de instructies op deze pagina al niet volgt in je begeleidende brief, wordt de kans dat je manuscript wordt afgewezen alleen maar groter.
In tegenstelling tot de synopsis, heeft de begeleidende brief wel meer vrijheid. Deze introductie behoeft geen specifieke structuur, geen koppenindeling of strategische keuze van lettertype. Laat zien dat je zelfverzekerd bent, weet wat je wil, en dat je tijd en motivatie in je werk hebt zitten. Als de redactie met een goed gevoel uit je brief komt, heb je al een streepje voor.
Maar jij hebt meerdere uitgevers benaderd, Rik!
Dat klopt!
Ik heb dan ook meerdere brieven geschreven, een voor elke uitgever.
Voor het benaderen van de uitgevers heb ik mijn onderzoek gedaan. Voor elke uitgever heb ik de eisen op een rijtje gezet, waaronder ook de inhoud van de begeleidende brief, als die werd genoemd. Voorbereiding is al het halve werk!
Met die informatie kan je simpelweg aan het werk gaan. Met beperkte tijd, iets waar ik maar al te bekend mee ben, is het een kwestie van de klus in stukken opdelen. Ik heb elke avond een brief geschreven, tot ik klaar was. Elke avond was dus een kleine overwinning, een volgende stap, naar het uitsturen van mijn manuscript.
Die kleine stappen doen wonderen voor je motivatie.
Wel heb ik er op toegezien dat elke brief een verwijzing had naar mijn online aanwezigheid. Mijn LinkedIn wordt altijd benoemd, bijvoorbeeld, en als iemand deze website bezoekt zien ze gelijk hoe ik schrijf. Het is dus alleen maar in mijn voordeel om dat er ook in te zetten.
Ik ben benieuwd. Vroeger of later zal ik reacties krijgen die laten zien of mijn brieven de redactie hebben overgehaald!
Welcome to the third weekly update on the NaNoWriMo project for 2023! A Cage for Horrors was locked away in my mind for years and years, only expressed in my drawings. Now, it is time to see what the world actually looks like!
How did the past week go?
I started the week with a head start. As I wrote last week, I had been paying the 2000 words I had written on a ‘half day’ forward. I kept that going, carrying the extra words over and writing about 6500 words on Friday, as opposed to the roughly 1500 that I still had to write after Thursday. I had some trouble that evening, but it was a Friday, so I had the time.
The 4000 words that carried over on Friday were finished on Saturday. With that, I wrote about 16500 words that day, bringing my total to 73.400 and completing the story up to chapter 14. That evening, I decided I was on a roll and wrote the first 2000 words for the next day. On Sunday I took it a little easier and just wrote my three chapters, taking advantage of my head start. Productive weekend, and I’m officially a chapter ahead. I did find that the amount of writing was too much on Saturday. I had trouble concentrating by the end of the afternoon. I had been writing for since 08:30 by then, though.
On Monday, I wrote a chapter as planned. On Tuesday I had a roleplaying session in the evening, but I managed to write 3000 words beforehand, despite the fact that I hadn’t planned on completing anything. That is how you manage to keep things going – taking these little extra’s here and there and using them as a bonus.
Because I was a chapter ahead, I decided to have dinner with my parents on Wednesday. That was a nice change of pace and because of the 3000 words I wrote on Tuesday, I managed to still complete a chapter. Another chapter ahead of schedule!
Unfortunately, Thursday was a killer day. I didn’t get a lot of writing done due to a heavy working day leaving me with a headache.
I did break through the 100.000 words barrier, though! I also got the 14 day’s streak award without really noticing it. Only one more award to go!
What happened in the story?
While Darryl is busy gathering enemies, Cadence is busy gathering clues from perhaps the most unreliable man in the world. They disappear, but she eventually manages to find them, after uncovering what could very well be the big antagonist of this story.
While he’s been gathering enemies, Darryl has also been talking with a little boy and his mother. They’re undeniably flirty, but will the situation allow them to continue? Especially if the enemies are… quite dangerous. They may become an issue later. Darryl also has a run-in with the law.
How does the next week look?
The next week will be a little busier. I have scouting on Saturday morning, which, if you include the need to drive back and do all the cat-related things afterwards, will mean I won’t be able to write three chapters like I did this past week. I anticipate to finish chapter 28 by this time next week!
Are we still on schedule?
I was ahead of schedule a little bit, until I decided to have dinner with my parents. I enjoyed it, so I don’t regret it. Thanks to my hard work of last week, I didn’t have to suffer in my planning.
I’m still aiming for the 25th! We’ve passed the halfway mark, so the end is already in sight and I will keep writing.
Bij het benaderen van een uitgever moet je verschillende dingen opsturen. De laatste versie van je manuscript is een gegeven, zodat de uitgever kan zien wat je hebt. Ook moet je jezelf een beetje proberen te verkopen, met een begeleidende brief. Deze brief is net zo belangrijk als het manuscript, maar misschien nog wel belangrijker is de synopsis.
Je schrijft een synopsis een beetje op dezelfde manier als je vroeger een boekverslag voor school schreef. In dit document lever je analyse van je eigen verhaal, zodat de uitgever goed voorbereid je manuscript in kan gaan. Hierbij hoef je geen blad voor de mond te nemen, zoals je misschien wel zou doen als je het tegen vrienden of familie over je boek hebt. Je hoeft de uitgever niet te beschermen en het verhaal voor ze verborgen te houden, immers!
De structuur van mijn synopsis.
Het doel van de synopsis is om er voor te zorgen dat de uitgever snel kan zien wat ze kunnen verwachten. Met dat in je achterhoofd, is het zaak dat de lezer eenvoudig door het document kan zoeken. Net als in deze blogjes, werk ik dus met kopjes en onderwerpen.
Het eerste kopje gaat puur over de achtergrond van het verhaal. In het geval van Declipse: Revolutie is het een korte uitleg over de iteraties en het ontstaan van het idee. Daar voeg ik nog aan toe wanneer het manuscript is geschreven, maar deze twee paragrafen zijn niet lang.
Vervolgens vat ik het verhaal samen. Dit is een stevig stuk tekst, want Declipse: Revolutie is een flink verhaal met drie verschillende hoofdpersonen. De verhalen van Alex, Danil, en Yelena krijgen alledrie een moment in de schijnwerpers. In het derde kopje worden ze alledrie als hoofdpersonen beschreven, waarbij ik dieper op hun motivaties en achtergrond in ga.
Bijpersonen zijn wat mij betreft nooit een onderdeel geweest van een goed boekverslag. Het heeft geen zin om elke naam in het boek op te sommen, maar toch stip ik kort de grootste kleinere spelers aan. Het helpt bij het beoordelen om vooraf te weten op welke namen je moet letten, dus dit doe ik voor de uitgever. Voor een lezer is het leuker om dat zelf te ontdekken, maar als je al tientallen boeken moet beoordelen…
Als laatste beschrijf ik nog kort de thema’s en het beoogde publiek voor Declipse: Revolutie. Er zijn verschillende thema’s die ik belicht in het verhaal, waardoor het ook voor een breder publiek geschikt is. Voor de nieuwsgierigen: Declipse: Revolutie (en de rest van de Declipse serie) is geschikt voor thrillseekers en mensen die van Young Adult houden.
Is dit ook waar uitgevers naar zoeken?
Elke uitgever is anders, maar gelukkig hebben veel wel één ding gemeen. Ze hebben regels voor het insturen van een manuscript met synopsis op hun website staan. De ene uitgever wil meer zien dan de andere en dat is ook iets om rekening mee te houden. In mijn proces heb ik uitgeverijen gezien die je acht pagina’s gunnen om je synopsis in uit te werken, maar ook die maar twee pagina’s willen zien.
Deze verschillen zorgen er dan ook voor dat het onmogelijk is om één synopsis te schrijven die voor iedereen van toepassing is. Van de ene uitgever krijg je gewoon meer ruimte om alles uit te leggen dan van de andere.
Het is uitdagend, maar het is zaak om te leren schrappen. Als je minder ruimte krijgt, kan je bijvoorbeeld de samenvatting beperken. Laat bijzaken en uitleg weg en blijf bij de feitelijke opsomming van wat gebeurt in het verhaal. Vergeet de bijpersonen, leg de nadruk op de hoofdpersonen.
Ik heb van lang naar kort gewerkt. Ik maakte me geen zorgen over een maximumlengte voor de eerste versie van mijn synopsis. Daarmee had ik de ‘perfecte’ versie, waarna ik ben gaan schrappen en aanpassen waar het nodig was. Uiteindelijk kon ik de synopsis van Declipse: Revolutie precies vormen naar de eisen van de uitgevers. Iedereen heeft dat gekregen waar ze om gevraagd hebben.
De uitgevers gaan daar ongetwijfeld zelf ook een mening over hebben. Ik ben benieuwd!
Welcome to the second weekly update on the NaNoWriMo project for 2023! A Cage for Horrors was locked away in my mind for years and years, only expressed in my drawings. Now, it is time to see what the world actually looks like!
How did the past week go?
Public transit has not been my friend, in the past week. On Friday I came home a full hour later than I anticipated. Thankfully, as it was a Friday, I could also go on a little longer than usual. My frustration with the transit could be nicely channeled into some writing, so I went on top speed, that evening.
Saturday was the day of The Rock Circus, so I only had time for about two thousand words in the morning, between other responsibilities, before I had to go. That did mean that I had 2000 less words to write on Sunday, so I managed to finish my target of 3 chapters, that day. I did mark one of these chapters for rewriting already, though, for the events in chapter 5 felt… uncomfortable.
Monday and Tuesday were ‘normal’ days. I wrote a chapter each day.
On Wednesday I was only able to write briefly, typing enough to keep my streak going with another 2000 words. After that I had a meeting for Scouting, which is one of those social obligations I can’t escape from. I could make use of that headstart today, as I had to do less work to reach my chapter’s worth. I took those 2000 words and completed my chapter… and then wrote 3000 words for the next one in my motivation.
All in all, I have completed 9 chapters so far. If I include the extra work I did today, I’m almost 10 chapters in! It’s slightly over the average I strive for.
What badges did I earn?
In the past week, I earned the following NaNoWriMo badges:
Update Wordcount 3 Days in a Row/Update Wordcount 7 Days in a Row. I kept the streak going successfully! Writing every day is fun and keeps me going, after all.
Write 25.000 Words/Write 40.000 Words. I have almost completed the 50.000 words challenge… but I’m not even at a third of my planned story. I’ll need the rest of the month, too!
Wrote 50.000 Words in November. Officially, I’m done! I’m also way too early, but this page will activate soon enough!
The amount of badges will slow down considerably in the next week. There’s only two more left to earn… and these are the streak badges. I won’t get the last two, as these require me to update every day and increase my wordcount by at least 1667 words every day. I just won’t be writing that long!
What happened in the story?
After two chapters of introducing my main characters, an instigating event has finally happened. Cadence and Darryl found the motivation to continue with the rest of my story, after which they gathered some unlikely allies… and met some unlikely friends.
Cadence has also been hurt during their investigation. Nobody is aware of how hurt she actually is, including herself… though before the end of the first act, it becomes clear that there is something seriously wrong. Will she be able to deal with it? I’ll have to find out while writing!
Finally, in the second act, Cadence has entered the darkness that she has been fearing so far… and Darryl has met a woman. Things can only go wrong from there!
How does the next week look?
Amazingly, I only have a plan for the Tuesday, when I have a bi-weekly roleplaying evening planned. I’ll probably write before that roleplaying starts, but I don’t anticipate completing a chapter. Besides that… there is nothing. I have time! Time to write!
That also means that this weekend, I will aim to write 30.000 words. Six chapters, a full fifth of my story. I’ll have to see if I can live up to that ambition!
Are we still on schedule?
So far, it looks like my overachieving on Sunday has balanced out missing the Wednesday. I stayed nice and disciplined during the rest of the week, so the 25th is still my target end date!
It does look like I’ll end closer to the 150.000 words than the 180.000 that I had originally been aiming for. I find that my chapters have been distributed very tightly and I have wondered a couple of times if I was even going to make the 5.000 words, already. Over the past 9 chapters, I have only added about 1000 words to the chapter count x 5.000, plus the 1.000 words of prologue. It’s fine, though, for the goal is 30 chapters, not 180.000 words.
Als ik over mezelf vertel, is mijn opening bijna altijd hetzelfde. Ik schrijf al tijden. Jarenlang ben ik al woorden achter elkaar aan het zetten. Verhalen ontstaan in mijn hoofd en ik kan niet anders dan ze naar buiten te laten. Zelfs op deze website begin ik op een soortgelijke manier.
Maar Declipse is niet mijn enige schrijfwerk. Ik heb meerdere folders op mijn PC staan die ik nooit weg zal gooien. In deze folders staan eerdere verhalen, inspiratie, en notities van verhalen die ik ooit begonnen ben. Veel van die notities en verhalen hebben nooit het daglicht gezien, los van pdf documenten voor mijn vrienden.
De verhalen die ik vroeger schreef, noem ik ook wel mijn ‘oude schandes’. Hoewel het goed lopende verhalen zijn, ben ik van mening dat ze onderdeel van mijn leerproces waren. Ik kan heel goed laten zien hoe ver ik ben gekomen door die documenten weer naar boven te halen.
Wat voor verhalen heb je dan geschreven?
Er was de HELMET serie, de boeken die ik als eerste voor NaNoWriMo heb geschreven. HELMET was de naam van de organisatie waar de hoofdkarakters voor werkten en vormde een parallel voor Declipse. Het enige verschil was dat de hoofdpersonen, in plaats van commando’s op de grond, gevechtspiloten in de lucht waren. Deze boeken werden geïnspireerd door de H.A.W.X. games, die ik destijds veel speelde.
In de boeken is hoofdpersoon Darren Oliver genoodzaakt om zich als piloot bij de onafhankelijke militaire eenheid HELMET te voegen. Hier neemt hij de schuilnaam Exile aan, om zijn gesloten persoonlijkheid te complimenteren.
In het eerste boek vliegt hij samen met Goldie en Crunch, waarmee hij het titulaire team Bright Dawn vormde. Het boek zette een mysterieus wapen op dat Exile zijn vliegtuig en Goldie haar leven kostte.
Het tweede boek gaat verder na het uit elkaar vallen van Bright Dawn. Exile gaat verder met een nieuw teamlid, Black Widow, in het team Death’s Messengers. Het verhaal van het mysterieuze wapen gaat verder en wordt ook ‘opgelost’, hoewel een heleboel vragen open worden gelaten. Dit boek is een voorbeeld van een verhaal waar ik van heb geleerd.
Deze HELMET boeken zijn de verhalen waarvan een aantal daadwerkelijk zijn gedrukt. De eerste twee, Bright Dawn en Death’s Messengers, prijken in mijn kast.
Daarnaast heb ik ook nog Flying Light geschreven, bedoeld als een afsluiter van de trilogie van Exile. Ik wilde een verhaal vertellen waarmee ik de onzekerheden van het tweede verhaal niet op kon lossen. Met die reden in het achterhoofd, en omdat de uitgeverij die de boeken heeft uitgebracht tegenviel, heb ik hier nooit werk van gemaakt. Misschien kom ik ooit nog eens naar deze verhalen terug.
In het Engels
Er was ook een tijd dat ik verhalen in het Engels schreef. Ik bracht veel tijd door in internationale gemeenschappen en wilde voor die mensen schrijven.
Zo heb ik Physokinetic geschreven. Het was mijn eerste poging om een fantasy verhaal te schrijven. Ik heb in de aanloop naar November verschillende notitieboekjes gevuld met notities en deze in 91.000 woorden verwerkt in het verhaal van Kasey Norton. Het was een verhaal waar ik destijds veel voorbereiding in heb gestoken.
Kasey is een heavy metal zanger die er achter komt dat hij het onderwerp van een legende is. Hij wordt klaargestoomd om die legende waar te maken, waarbij hij leert om de wetten van de natuur naar zijn hand te zetten. Hij leert over de schaduwsamenleving van de mensen die hem verafgoden en hoe die samenleving verdeeld is in een burgeroorlog. Aan het einde van het verhaal vernietigt hij zelfs de bron van zijn krachten, epische wezens die het universum zouden vernietigen als ze de kans zouden krijgen.
Daaropvolgend kwamen nog Tamer en Hangman’s Daughter, twee verhalen die de nasleep van de evenementen in Physokinetic verkennen. Tamer volgt Noah Walker, die er achter komt dat ontelbare wezens vast zijn komen te zitten op Aarde na de vernietiging van de wezens. Terwijl hij dit onderzoekt, leert hij van de ondode god die zijn terugkeer plant in de chaos die is veroorzaakt tussen dimensies. Hangman’s Daughter volgt Emma Marding, een nakomeling van de ondode god uit Tamer, die er na het werk van Noah op uit gaat om de dood van haar vader permanent te maken.
Minder succesvolle verhalen
Ook heb ik in het Engels geschreven over de Motherships. Deze verhalen spelen zich af op een continent waar stoomkracht uitgebreid wordt toegepast in de samenleving. Wat de meeste mensen, inclusief de hoofdpersoon Bydys Awd, niet weten, is dat deze toepassingen zijn gegeven door aliens. Deze aliens hebben de controle over de Moederschepen, enorme vliegende steden die de helft van de bevolking van het continent bevatten.
Het verhaal was gepland om een tweeluik te vormen. Het eerste boek zou Bydys naar een van de Moederschepen leiden met de wetenschap dat er iets mis is. Hij zou een vreemd neergestort luchtvaartuig vinden met uitzonderlijke technologie. In het tweede boek zou hij in een Moederschip achter de waarheid komen en een oplossing hier voor vinden. Ik wilde de moraliteit van de aliens ambigu houden, dus een ‘oplossing’ zou niet direct het verwijderen van de aliens betekenen.
Maar helaas voelde ik dit verhaal niet. Toen ik het eerste boek had uitgeschreven, merkte ik dat ik er blij mee was dat het af was. Ik wilde er niet naar terug om te reviseren en herschrijven. Het verhaal heeft stevig wat werk nodig, of ik kan elementen pakken die ik wel vond werken en die verwerken in andere verhalen.
Combineren is ook een vorm van groeien, immers!
En verder?
Dit zijn enkel de verhalen die ik helemaal uit heb geschreven vóór ik serieus met dit blog begon. Zo is er ‘A Cage for Horrors‘, het verhaal dat ik voor NaNoWriMo 2023 schrijf. Dat begon ooit als een enkele regel in mijn notities en een aantal tekeningen in een heel oude map op mijn PC. Daar vertel ik in een later blog graag meer over.
Als ik niet goed weet wat ik precies wil, dan kan ik mijn oude mappen in. Ik kan kijken naar de dingen die ik vroeger tof vond en die met een kritisch oog beoordelen. Ik zal de laatste zijn die oude en nieuwe inspiratie zal laten schieten.
In de toekomst typ ik ongetwijfeld weer iets nieuws. Ik vind wel iets dat mijn gedachten bezighoudt en waar mijn vingers van beginnen te dansen.
Welcome to the first weekly update on the NaNoWriMo project for 2023! A Cage for Horrors was locked away in my mind for years and years, only expressed in my drawings. Now, it is time to see what the world actually looks like!
How did the past week go?
Day one was yesterday. I took off with a sprinting start: 6008 words spread across the prologue and first chapter. Unfortunately, I started to rethink my prologue the day before I started. The new prologue required some tooling to make it work, but I think I succeeded. What I had originally planned for the prologue was folded into chapter one!
I also started out in a way I usually don’t: with an action scene. Usually, I like to build towards those, but with this story it felt good to start with a little fight.
Chapter two was more difficult to write. I came to the realization that I hadn’t given myself a lot in the first couple of chapters to seed my creativity. It was a bit of a slog to get to my wordcount, but by the end of my writing today I finished at 11.013 words.
In the past week, I earned the following NaNoWriMo badges:
Update my Writing Progress. This one was for recording my first progress, which I did after completing the prologue.
First-Day Update. As the title suggests, I updated my progress on the first day of the challenge.
Update More than Once in One Day. I tend to update several times over the course of my writing, whenever I need to switch screens real quick to give myself a moment to think and reflect. A good way to show your progress!
Start a Streak. By updating two days in a row, I started my first writing streak.
Write 1.667 Words/Write 5.000 Words/Write 10.000 Words. These are pretty self explanatory, I think. Keeping track of major milestones is important, even if I blast by them at this pace!
What happened in the story?
We are introduced to Cadence, Darryl, Herb, and East Light City as Cadence and Darryl fight off a mysterious creature that almost kills Herb. We learn a little bit of the powers that the two command and the way they do command them. Additionally, the chaos of East Light City and the Southern Stacks that dominate it are briefly explained, though we will explore those further in future chapters!
Chapter two was mostly focused on Cadence and her past. She’s the main character of this book for a reason!
How does the next week look?
I expect that the coming week won’t live up to its full potential. I go to The Rock Circus on Saturday, which will last until early morning on Sunday. After that, I will still need to drive home. Three chapters will be a challenge after that, though I’ll give it a shot!
For the rest of the week, I have kept my evenings free. I do expect having to have a meeting for Scouting on Wednesday, which will cost an evening. Thankfully, I took this into account and I think it won’t impact the schedule too much.
Are we still on schedule?
I would be very disappointed if I wasn’t on day two! Though I was worried that I wouldn’t be able to complete chapter two with the wordcount I was aiming for, I succeeded. Now that the story is picking up steam, I will have less trouble with reaching my words. The beginning is always the hardest!
Practically speaking, with everything I wrote above in mind, I currently anticipate finishing on the 25th of November. That’s what I’ll be aiming for!
November is een bijzondere maand voor mij. Het betere deel van het jaar denk ik niet aan november, tot juli om de hoek komt. Ik heb er al meerdere keren over geschreven op dit blog, maar ik herhaal het graag. Het is de oorsprong van mijn creativiteit, de reden dat ik publicatie überhaupt ben gaan overwegen.
Vandaag, op woensdag 1 november 2023, begin ik opnieuw aan die reis. In augustus kreeg ik inspiratie voor een nieuw verhaal. In de loop van augustus, september, en het begin van oktober heb ik dit verhaal voorbereid. Dit heb ik gedaan op dezelfde manier als ik voor Declipse: Revolutie heb gedaan. Ik heb een grove opsomming van de hoofdlijnen gemaakt, die ik steeds verder uitgewerkt heb. Uiteindelijk kwam ik uit op een verhaal verspreid over 30 hoofdstukken.
Dat verhaal gaat langzaam vorm krijgen. 30 hoofdstukken, die bij elkaar rond de 150.000 woorden gaan omvatten, laten zich niet zomaar schrijven. Daarom heb ik de beste motivator die ik me maar kan wensen:
Een grafiek die mijn voortgang laat zien!
Elke dag van november zal de staafgrafiek hierboven weer iets verder gevuld worden. Elke keer dat ik mijn woordenaantal update op de website van NaNoWriMo loopt de grafiek op en komt het einde beter in zicht.
Hoe ziet dit blog er uit in de komende maand?
Ik heb het nodige voorwerk gedaan! Mijn wekelijkse blogjes zullen gewoon doorgaan, omdat ik die blogs al heb uitgeschreven in de loop van oktober. Ik zal dus nog steeds wekelijks mijn gedachten en ervaringen met jullie delen!
Maar ik ga ook een tweede serie bijhouden. Elke donderdag, beginnend op twee november, zal ik een korte update schrijven van mijn NaNoWriMo voortgang. In deze update zal ik de kansen en uitdagingen beschrijven die ik in de voorgaande week heb gezien. Daarnaast zal ik natuurlijk een screenshot maken van de staafgrafiek, zodat de voortgang duidelijk zichtbaar is…
En als laatste vat ik ook kort samen wat er gebeurd is in het verhaal. Daarmee geef ik misschien wat spoilers weg, maar ik zal proberen om het vaag en interessant te houden. Het moet nog wel leuk zijn om het verhaal te lezen, immers!
Waarom elke donderdag? Omdat 30 november dit jaar op een donderdag valt, natuurlijk! Zo kan ik vijf updates geven die netjes in een flow passen.
Omdat ik collega’s heb die geen Nederlands spreken, maar wel graag mijn werk willen lezen, zal mijn verhaal dit jaar in het Engels worden geschreven. Met die reden in het achterhoofd zal ik deze blogs ook in het Engels schrijven. Daarmee hoop ik dat ook zij kunnen genieten van mijn werk!
En wat ga ik in november schrijven?
Deze november stap ik even weg van Declipse. De wereld van Declipse leeft in mijn gedachten, maar ik heb ook wel eens behoefte aan iets anders. Dit jaar ga ik geen thriller schrijven, maar een urban fantasy verhaal. Mensen die Lucifer hebben gekeken, of de Dresden Files boeken hebben gelezen, zullen deze term misschien wel gehoord hebben. Het is de samenkomst van een moderne, technologische wereld en de wezens en karakteristieken van een fantasy wereld.
De titel?
A Cage for Horrors.
East Light City is een stad met de bevolking van een klein land. Een groot deel van deze bevolking woont in de Southern Stacks, een gezwel van een constructie waarvan niemand helemaal weet hoe het niet op zichzelf in is gestort. De wacht van East Light City doet haar best om deze Southern Stacks veilig te houden, maar het is een moeilijke, tijdrovende taak.
Cadence Gederon en Darryl Redmane zijn twee mensen die de wacht… een handje helpen. Ze noemen zichzelf magische privédetectives die geen probleem uit de weg gaan, maar als ze op een serie moorden stuiten die niet te verklaren lijken te zijn, worden ze geconfronteerd met problemen die ze misschien niet aankunnen.
Maar Cadence’s verleden lijkt hier mee gemoeid te zijn. Kan ze onpartijdig blijven als ze wordt geconfronteerd met een verleden dat ze zich niet kan herinneren?